Archipelag to grupa wysp położonych blisko siebie, najczęściej o wspólnej genezie i podobnej budowie geologicznej. „Archipelag Jazdów” podobnie jak swój geologiczny odpowiednik posiadał wyspy-strefy artystyczne które pomimo swych odmienności, przenikały się wzajemnie. Wszystkie razem tworzyły zgraną całość tego niezwykłego projektu.

  Historia Jazdowa, oazy zieleni w centrum miasta, sięgająca XII wieku, jest starsza niż historia Warszawy. Wyjątkowa lokalizacja Zamku na Jazdowie oraz sieć powiązań z najbliższym sąsiedztwem stanowiła punkt wyjścia letniego projektu Centrum Sztuki Współczesnej, zatytułowanego Archipelag Jazdów. W ciągu dwunastu weekendów (19/06—06/09/2015) wspólnie z artystami i przy aktywnym zaangażowaniu uczestników stworzona została kulturowa i społeczna mapa Jazdowa. Kluczem do kolektywnej eksploracji przestrzeni oraz do otwartych działań edukacyjno-artystycznych było wsłuchiwanie się w głosy, historie i opowieści.

   Na zielonej mapie Jazdowa płynnie przenikały się różnorodne wymiary przestrzeni: społeczny, architektoniczny, historyczny, krajobrazowy, przyrodniczy, a nawet dźwiękowy. Archipelag Dźwięku, Archipelag Literatury, Archipelag Wody czy także Archipelag Kina.

  Wspólnie z Grupą Projektową Centrala i zaproszonymi przewodnikami uczestnicy poznali i mieli możliwość wykreowania nowych szlaków Jazdowa. Przed Zamkiem Ujazdowskim stanął stół z makietą – Perspektywicznym Modelem Badawczym Jazdowa – na której przed każdym spacerem były zaznaczane kierunki tematycznej marszruty.

  Punktem wyjścia do zbadania przyrodniczej mapy Jazdowa był ogród roślin migrujących, stworzony z inicjatywy Gregora Różańskiego w Cysternie, dawnym zbiorniku wodnym Szpitala Ujazdowskiego, zrewitalizowanym przez japońskiego artystę Tadashiego Kawamatę. Ta ciekawa realizacja na pograniczu sztuki i nauki otworzyła szeroką perspektywę do dyskusji na temat globalnych procesów migracji oraz statusu migranta we współczesnej rzeczywistości. 

  Temat wody w szeroko pojętym znaczeniu był także ważną częścią projektu. Przed Zamkiem stanął kontener, w którym mieszała się woda pochodząca z różnych ujęć na terenie Warszawy. Zbudowany został przez szwajcarski duet artystyczny Michael Meier & Christoph Franz, zainspirowany architekturą i historią warszawskich studni oligoceńskich, coraz bardziej przez Nas zapominanych.