Dnia 8 marca obchodzimy międzynarodowy Dzień Kobiet. W duchu siły kobiecości przedstawiamy Wam trzy sylwetki artystek, które w swojej twórczości nie boją się poruszać trudnych ale też ważnych dla nas tematów.

 Nan Goldin, Katarzyna Kozyra i Lada Nakonechna. Każda z nich w swoich pracach przełamuje tabu, nakreśla nierówności społeczne a także przeprowadza swoistą auto-terapię twórczą. Sztuka staje się  dla nich także wyzwoleniem z osobistych traum, toksycznych relacji i stereotypów.

  Nancy „Nan” Goldin zaczęła fotografować w wieku 15 lat, po tym jak jej siostra Barbara w wieku 18 lat popełniła samobójstwo. Postanowiła wtedy zacząć robić zdjęcia, jak sama wspomina „by nikogo już więcej nie stracić, żeby o nikim nie zapomnieć”. Głównymi tematami w jej twórczości jest miłość, seksualność, nocne życie, środowisko LGBTQ. Goldin dokumentuje również kobiety patrzące w lustra, dziewczyny w łazienkach, drag queens, stosunki seksualne czy też ludzkie obsesje i uzależnienia.

Wystawa artystki „The Devil’s Playground” (2003) zrealizowana w CSW Zamek Ujazdowski składała się głownie ze zdjęć, które można nazwać historiami związków. Tematem prac jest odwaga życia na przekór przeciwnościom i spojrzenie w głąb siebie, właściwe ludziom dramatycznie doświadczonym. Z kolei portrety dzieci wchodzące w skład wystawy koncentrują się na poszukiwaniu własnego ja, próbach określenia własnej tożsamości.

 Twórczość Katarzyny Kozyry dotyka indywidualnej i społecznej egzystencji. Przeplatają się w niej wątki kobiecości, płci, choroby, śmierci a także autobiograficzne. Praca „Olimpia” (1996) dokumentuje zmagania artystki z chorobą nowotworową, przełamując tabu związane z intymnością kuracji i jej dotkliwymi skutkami. Podjęty zostaje także temat wyniszczenia i degradacji ciała, stanowiący skutek naturalnego procesu starzenia się. Artystka nie tylko ukazała stereotypy funkcjonowania kobiecego ciała w sferze publicznej, ale też udowadniała, że wykluczanie obrazu kobiet, ich fizjologii, ułomności, kalectwa czy starości to wzmacnianie gestu przemocy.

 Ukraińska artystka, Lada Nakonechnna jest autorką rysunków, fotografii, instalacji i akcji performatywnych. Twórczość dwukrotnej uczestniczki programu rezydencji U-jazdowskiego jest głęboko zanurzona w problematyce polityki widzenia. Jej prace odnoszą się nie tylko do aktualnych wydarzeń w Ukrainie, ale także są wnikliwymi analizami relacji władzy, przemocy i alienacji we współczesnych społeczeństwach europejskich. Praca „Pomnik dla 2” wchodząca w skład wystawy „Dni powszednie” (2011) to minimalistyczny obiekt przypominający oparte o siebie nagrobne stalle. Zawiera dwa lakoniczne epitafia – doniesienia prasowe o dwóch samobójstwach popełnionych ze względów ekonomicznych – w Szwajcarii podczas kryzysu światowego i na Ukrainie w okresie transformacji.