Agnieszka Polska. Prace w CSW.
Wystawa prac Agnieszki Polskiej pt. „Auroryt” w warszawskim CSW miała miejsce w 2012 roku, w Galerii 2 CSW. Nawiązywała do pobytu artystki na rezydencji artystycznej w mieście Auroville, Mieście Jutrzenki, w Indiach, który był częścią projektu Janka Simona pt. „Auropol”, zrealizowanego rok wcześniej.
Auroryt to nazwa wymyślonego przez artystkę minerału, który nigdy nie znajduje się w jednym stanie materii, pozostaje nieustannie w stanach przejściowych pomiędzy - stanem stałym, ciekłym i gazowym, na poszukiwanie którego wybrali się krakowscy studenci.
Temat poszukiwania tajemniczego i niesamowitego minerału, aurorytu, to, co z nim związane, posłużył artystce do zrealizowania w 2012 r. filmu pt. „Włosy”, w którym przedstawiła część krakowskiego środowiska hippisów, inspiracje dla ich działań oraz fragmenty historii wędrówki idei i myśli z tamtego czasu. Oczekiwania i wyobrażenia powiązane z jutrzenką, zderzyła z realiami życia w Krakowie, m.in. przestrzeniami „komun hippisów”, zaś tłem pozostawały Stany Zjednoczone. „Włosy” stanowią pierwszy projekt artystki skierowany do poruszyć wątki takie, jak dotarcie do niszowej publiczności, spoza niszowego kręgu artystycznego.
Na wystawie tej przedstawiła artystka również dwa filmy wideo. Były to „How the work is done” z 2011 roku oraz „Stahlwille” z 2008 roku. Tematem filmu „How the work is done” jest strajk grupy studentów ASP w Krakowie, z Wydziału Rzeźby, w 1956 roku..
Artystka nie podala nazwisk studentów, nie do końca wiadomo, czy ten strajk w ogóle się odbył, czy jest to opowieść z wyobraźni o możliwym strajku studentów w tamtym czasie. Zwracała natomiast uwagę na to, co ją zafascynowało w tym strajku – nieaktywność studentów, odmowa tworzenia, odmowa wykonywania przez nich prac artystycznych. Strajk ten jednak się odbył. Jednym ze studentów, był Jerzy Bereś. Wszystko, co związane było z tym strajkiem, zostało zniszczone: m.in. znajdujące się w pracowni prace, zaś pracownia uległa likwidacji.
W kuluarze południowym, w kontekście fotokolaży, artystka przedstawiła w wielkoformatowej projekcji film – animację pt. „Słońce (Ameryka)” z 2012 roku. Film to trzyminutowy zapis wschodzącego powoli w ciemności i odbijającego się w powierzchni, której nie widać, słońca, które powoli wypełnia cały obraz a następnie rozdziela się na dwie części i „wychodzi z kadru”, którego kolor niemal się nie zmienia i które nie rozświetla swoim światłem przestrzeni, w której się pojawia.
Artystka przedstawiła również siedem fotokolaży – wydrukowanych, przetworzonych cyfrowo obrazów, które były skanami reprodukcji z różnych czasopism: bez tytułu (mężczyzna leżący na krawędzi krateru urwiska), fotokolaż, c-print (2012), klatkę z filmu „How the work is done” (palec wciskający w klocek drewna zaginający się w fale gwóźdź, 2011), „Kiss” (palce przyciskające do siebie dopalające się papierosy, 2011), trzy obrazy z cyklu „The Rolling Stones” (2011) - wówczas jeszcze będącego w procesie powstawania, oraz „Lewitujące jajo” (2010).
W tym samym roku – 2012 powstała także praca pt. „Pięć krótkich filmów”. Instalacja wideo. Każdy z tych filmów powstał z fragmentów filmów, które artystka odrzuciła podczas prac nad swoimi wcześniejszymi filmami. Do filmów tych artystka dołączyła film „Słońce (Ameryka)”. Każdy z tych filmów, może mieć swoją inspirację w literaturze. Jedną z takich inspiracji, dla filmu – animacji przedstawiającej spływające do wnętrza ucha zielone krople, może być scena, w której król zostaje zatruty poprzez wkroplenie mu trucizny do ucha, z jednego z bardzo znanych angielskich dramatów.
Praca ta, jedna z pierwszych w twórczości artystki, o których można powiedzieć, że ma charakter immersyjny, znajduje się obecnie w Kolekcji CSW, do której zakupiona została po wystawie w 2012 roku w Pinchuk Art Center w Kijowie.