M–

Andrzej Dudek-Dürer w CSW

Wrocławski artysta Andrzej Dudek-Dürer reprezentuje jedną z najbardziej konsekwentnych i zarazem radykalnych postaw twórczych w polskiej sztuce - stawia znak równości pomiędzy sztuką i życiem. Jego pseudonim pochodzi od Albrechta Dürera - wierzy, iż jest jego inkarnacją. W swojej interdyscyplinarnej twórczości posługuje się różnymi środkami wypowiedzi: fotografią, zapisami filmowymi, wideo, grafiką, słowem, dźwiękiem, instalacją, malarstwem, rzeźbą, environmentem, sztuką poczty, budową instrumentów metafizycznych, działalnością metafizyczno-telepatyczną, antypoezją. Najważniejszym obszarem pracy artysty są jednak działania o charakterze performatywnym.

W 1976 roku artysta zainicjował swój udział w międzynarodowej sieci mail art i od tego czasu uczestniczy nie tylko w obiegu prywatnej wymiany artystycznej z innymi twórcami z całego świata, ale również w wystawach sztuki poczty. Sztuka poczty pozwoliła artyście nawiązać wiele kontaktów artystycznych, które w przyszłości stały się okazją do odbywania licznych podróży artystycznych po całym świecie.

W CSW w Galerii Dokumentu odbyła się w dniach 14.08-4.10.1992 wystawa zorganizowana przez Jolantę Świderską pt. „Mail Art/Sztuka Poczty. Zatrzymaj chwilę. Przyślij mi swoją twarz”. Ekspozycja prezentowała rezultaty międzynarodowej akcji, w wyniku której 400 artystów (w tym Andrzej Dudek-Dürer) odpowiedziało na zaproszenie i przysłało swoje prace, m.in. rysunki, fotografie, karty pocztowe, znaczki, poezję wizualną czy prace malarskie.

Od 1979 roku Andrzej Dudek-Dürer rozpoczął podróże po Polsce, a po zakończeniu stanu wojennego po całym świecie. Jego wyprawy rejestrowane były w formie zapisów fotograficznych (oraz filmowych), rysunkowych i graficznych. Wynikiem jednej z takich podróży artystycznych był pokaz dokumentacji video i audio oraz performans zrealizowane w CSW w dniach 4-5.12.1990 pt. „Meta...Trips...Arts...IXA”.

Andrzej Dudek-Dürer. Metaphysical Telephatic Self Portrait 1971 ->?

Druk przedstawiający Andrzeja Dudka-Dürera aktywnego na wielu polach sztuki współczesnej od końca lat 60. na gruncie wrocławskiego konceptualizmu. Według artysty życie i podróż mogą być faktami artystycznymi, podobnie jak buty, spodnie, włosy mogą być sztuką.