Derealizacja jest stanem psychicznym, w którym odczuwane jest wrażenie funkcjonowania w nierealnym świecie. Dawno nie było czasów tak jej sprzyjających jak teraz, choć może zawsze jej sprzyjały, szczególnie anektując sobie wrażliwości i natury artystyczne. Derealizacja, uznawana za nienormatywne zaburzenie psychiczne, może być formą obrony przed nadmierną ilością bodźców i presją realnego świata oraz jego problemów.  Stan, potencjalnie atrakcyjny, wydaje się szczególnie często udziałem wielu artystów, którym udaje się nieznośność realności i ucieczkę przekuć w fantastyczne światy swojej wyobraźni i kreatywności – często bazując na impulsach z doświadczeń przeszłości i własnej wrażliwości na otaczające ich bodźce. Podobny świat skonstruowała i zaprasza nas do niego Malwina Migacz, artystka totalna w rozumieniu bogatego i zróżnicowanego spektrum mediów artystycznych, którymi się posługuje, i szerokiego wachlarza emocji i intuicji, o których mówi. 
Przestrzeń Project Roomu została skomponowana przez nią z różnych momentów i stanów jej rzeczywistości. Różne wymiary i odmienności mają jednak swoje punkty wspólne – są nimi doświadczenie i intuicja artystki. Wystawa Malwiny Migacz jest unikatową okazją wejścia w jej złożoną rzeczywistość, opanowaną i przedstawioną poprzez różne formy i media sztuki. W świecie Migacz nie ma miejsca na sfery inne niż sztuka, a nawet jeśli takie się pojawią, Malwina szybko zaprzęga i ujeżdża je, nadając im wymiar artystyczny. Trochę tak, jak bywa to z końmi, jednymi z jej ulubionych zwierząt i zarazem twórczych inspiracji. Zwierząt silnych, ale łagodnych, dzikich, ale służących człowiekowi.
Na wystawie znaleźć można było też  intymny oddech artystki w formie gitarowego performansu na wernisażu jak i stworzonych przez nią tkanin, bo jak mówi, „raz ma potrzebę oddychać dźwiękiem, innym razem wpisuje i normuje swój oddech przez misterne, monotonne szydełkowanie”.