Rozpoczynając performans Warpechowski wygłosił stwierdzenie, że Anglia jest ojczyzną rzeźby i rzeźbiarzy. Następnie zaproponował publiczności, że przedstawi swoje propozycje rzeźbiarskie. Używając rysunków i rekwizytów przedstawił następujące warianty:
1) Kamień na kamieniu – znak, sygnał obecności homo sapiens, komunikat, ale najprostsze dzieło.
2) Forma Czystej użyteczności – czyli uwolnienie wnętrza dzbana (przez rozbicie go).
3) Ziarnka piasku – jako rzeźby.
4) Ciemna przestrzeń w zamkniętych dłoniach + demonstracja formy (bryły) odlewem gipsowym.
5) Opisanie przestrzeni moim śpiewem. Tym sposobem niewidomy może "zobaczyć"  kształt i wielkość wnętrza, w którym się znajduje.
Podczas tej ostatniej części akcji artysta wchodził na drabinę i śpiewał do narożników ścian pod sufitem.