20/10-27/11/2022

Borodzianka, Winnica, Kijów, Odessa, Lwów i Iwano-Frankiwsk – między marcem a lipcem 2022 roku Konrad Dobrucki odwiedza kolejne ostrzeliwane miasta ogarniętej wojną Ukrainy. Dokumentuje tam pomniki osłonięte workami z piaskiem, folią, tekstyliami, sklejką lub blachą. Na niektórych umieszczone zostały rysunki lub opisy pozwalające wyobrazić sobie, jak wyglądają. Jednak większość stoi bezimienna. Dobrucki swoimi czarno-białymi, oszczędnymi fotografiami analogowymi tworzy typologię abstrakcyjnych form. Ich umiejscowienie, kształt, wielkość czy wystający czasem drobny fragment nie ujawniają, co zostało ukryte ani w jakim celu je ustawiono. Pomniki można postrzegać jako emanację pola symbolicznego narodu. Stosunek ludzi do nich, miejsce i stan, w jakim się znajdują, obalanie i stawianie nowych – wszystko to świadczy o zmianie w tym polu. Ochrona pomników przez mieszkańców ukraińskich miast stanowi więc wyraz świadomości własnego imaginarium, przywiązania do niego, i jest zarazem gestem sprzeciwu wobec prób jego unicestwienia. To również element wojny, której polem bitwy tym razem zostaje sfera symboliczna.