Twórczość Kabakova była głęboko zakorzeniona w radzieckim kontekście społecznym i kulturowym, gdzie tworzył w latach 60. i 70. Miała zarazem wymiar ogólnoludzki. Do 1987 roku miał zakaz opuszczania ZSRR, z uwagi na charakter swojej twórczości - jej niezależność i wymowę prac. Prezentował prace w wąskim kręgu nieoficjalnych artystów. W latach 80. artysta wyemigrował do Stanów Zjednoczonych, gdzie zyskał sławę. 

W 1994 roku w Centrum Sztuki Współczesnej miała miejsce niezwykła wystawa pt. Korytarz dwóch banalności, zrealizowana wespół z Joseph'em Kosuthem, amerykńskim konceptualistą. Była to instalacja w formie niezwykłego dialogu dwóch światów - Wschodu i Zachodu. Instalację tworzył wijący się ciąg 120 stołów i krzeseł z przyklejonymi napisami w formie sitodruków, przyklejeonych do blatów stołów i krzeseł. Po jednej stronie cytaty zaproponowane przez Kabakova zaczerpnięte wprost z języka propagandy radzieckiej m.in. autentyczne listy i donosy mieszkańców bloków komunalnych na siebie nawzajem, z drugiej strony cytaty zaproponowane przez Joseph'a Kosuth'a - znanych filozofów, mężów stanu i przedstawicieli elit władzy. Dysonans dialogu miał wymiar symboliczny, ilustrujący uciśnionych, uciemiężonych, z drugiej uciskających, - ludu i władzy wokół nieprzystawalności języka propagandy i wokół wynikających z tegoż konfliktów moralnych. 

Ilya Kabakov zmarł 27 maja 2023 roku.