Z okazji 100-lecia urodzin (12.04.1922) Oskara Hansena – wybitnego polskiego architekta, projektanta i teoretyka-wizjonera, pedagoga, artysty malarza i rzeźbiarza przypominamy wydarzenia w CSW, w których artysta ten miał znaczący udział.

Działalność projektowa Hansena znakomicie wpisywała się w główną narrację wystawy przygotowanej przez Bożenę Czubak pt. „W Polsce czyli gdzie” (11.08-22.10.2006) – mianowicie  imaginacje architektoniczne wynikające z poszukiwań przestrzenno-estetycznych. Ekspozycja ta była próbą pokazania, w jakie relacje z przestrzenią wchodzi polska sztuka współczesna i jak się sytuuje na mapie różnych przynależności.

Przygotowana pod koniec tego samego roku wystawa „1, 2, 3… Awangarda” (8.12.2006-28.01.2007) konfrontowała prace współczesnych artystów z dziełami wybitnych twórców polskiej awangardy wcześniejszej generacji. Jednym z nich był Hansen, którego pracownia brała udział w autorskiej akcji zorganizowanej w Elblągu w 1971 r. przez Anastazego Wiśniewskiego. Projekcja dotycząca tej „Gry” na „Wzgórzu Morela” przygotowana została przez duet KwieKulik na wystawę „1, 2, 3 Awangarda”.

Kolejna obszerna wystawa pt. „ Betonowe dziedzictwo. Od Le Corbusiera do blokersów” (29.06-9.09.2007) zmierzyła się z pokazaniem obiektywnej wartości i znaczenia wspomnianego w tytule dziedzictwa PRL-owskich blokowisk i ich wpływu na współczesnych artystów. Jeden z nich Ryszard Górecki przygotował projekt „Galeria Przyczółka Grochowskiego” obejmujący ok. 200 obiektów, którymi mieszkańcy zaprojektowanego przez Hansena na przełomie lat 60. i 70. gigantycznego bloku zindywidualizowali wnętrza swoich mieszkań. Cezary Klimaszewski, Tomasz Kozak, Tomasz Malec w ramach nieformalnej grupy artystycznej Pawilon Stabilnej Formy zrealizowali na tej wystawie projekt związany z budową kościoła na osiedlu Słowackiego w Lublinie. Osiedle powstało w latach 60. według projektu Hansena, który w swojej twórczości rozwijał teorię Formy Otwartej oraz Formy Zamkniętej. Założenia tego projektu artyści zamieścili w dokumencie „Forma otwarta jako passe- partout patriarchatu?”, który towarzyszył wystawie.