Tori Wrånes jest jedną z najciekawszych pośród współczesnych norweskich wokalistek i artystek, których praktyka ma charakter transdyscyplinarny. W swoich pracach łączy performans, ludzki głos i obiekty. Tworzy fantazyjne środowiska, które powstają z zestawienia obrazów, rzeźb, instalacji dźwiękowych i filmów. Zanim została artystką wizualną, przez ponad dekadę koncertowała z własnym zespołem muzycznym. Wychowała się w pobliżu latarni morskiej. Charakterystyczne dźwięki i światło docierały do jej pokoju, kiedy zasypiała. Dziś światło i dźwięk są kluczowymi elementami budującymi przestrzeń wystawy. – Głos jest takim samym materiałem jak glina. Czasami na scenie pojawia się w przebraniu trolla, który jest dla niej metaforą ludzkiego losu. Zresztą utrzymuje, że mówi i śpiewa w języku trolli.

     Prezentowana w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w 2018 r. ekspozycja „Handmade Acoustics” była jednocześnie wystawą, instalacją, scenografią i koncertem. Miała charakter instalacji site-specific. Punktem wyjścia do budowania dramaturgii wystawy była architektura Zamku Ujazdowskiego, a punktami odniesienia były dwie baszty usytuowane na przeciwległych końcach galerii. Bohaterzy to antropomorficzne obiekty i mityczne stworzenia, łączące w sobie estetykę queer z mitologią skandynawską. Postacie te są metaforą Innego i wykluczonego, posługują się improwizowanym językiem, nie mają zdefiniowanej płci, jednogłośnie opowiadają się za światem, w którym wszyscy jesteśmy równi.

 Wystawie towarzyszył performans SIRKLING czyli grupa śpiewających trolli, grających na rozmaitych instrumentach, zaangażowanych w sekwencję prostych zdarzeń rozgrywających się w przestrzeni ekspozycji. Publiczność oglądała wydarzenie z perspektywy obrotowej widowni, która całkowicie zmienia percepcję wystawy stającej się na czas trwania performansu ruchomą scenografią. SIRKLING po raz pierwszy został zrealizowany podczas indywidualnej wystawy Hot Pocket w Muzeum Narodowym w Oslo (2017).