M

Wojciech Fangor

 

 To fascynujący artysta, artysta- legendarny, któremu historia sztuki wiele zawdzięcza. Twórca pierwszego polskiego enviromentu, jeden z czołowych przedstawicieli polskiej szkoły plakatu, ikoniczny abstrakcjonista, pionier op-artu. Optyczne, iluzyjne efekty uzyskiwał wyłącznie przy użyciu pędzla. Powierzchnię płótna pokrywał wieloma warstwami kolorystycznymi, z barw dopełniających się lub przeciwstawnych. Z kolei jego obrazy iluzyjne, barwne koła stały się swoistym znakiem rozpoznawczym. W 1958 roku wraz ze Stanisławem Zamecznikiem stworzyli „Studium przestrzeni”. Były to przełomowe instalacje przestrzenne. W latach 60. wyemigrował do Stanów. Gdzie uczestniczył m.in. w kluczowej dla op-artu wystawie "Responsive eye" w Musem of Modern Art w Nowym Jorku w 1965 roku. Zaś w 1970 roku jako jedyny dotąd polski artysta, miał indywidualną wystawę w Guggenheim Museum w Nowym Jorku. Z emigracji powrócił w 1999 r. i osiadł w Błędowie, gdzie miał swoje studio.

 

Kontekstów jego twórczości jest wiele zarówno doświadczenia wojenne, socrealizm, odwilż i emigracja do USA, zagadnienie malarstwa w przestrzeni i nie tylko eksperyment, ale doświadczenia pracy projektowej. Znany jest z wielu projektów architektonicznych m.in. Pawilonów Polskich Wystawy Światowej w Brukseli, w Paryżu, Nowym Yorku czy wnętrz dworca Śródmieście oraz wystroju siedmiu stacji II linii warszawskiego metra, które stały się największą światową podziemną galerią op-artu.

Z okazji jubileuszu 100 lecia urodzin artysty przypominamy dokumentację wystawy z 2003 roku, w tym unikalne rejestracje audio wideo z procesu jej powstawania w CSW Zamek Ujazdowski i wcześniejszego etapu jej przygotowania z Błędowa. Ta wystawa prezentowała odtworzone specjalnie na jej potrzeby Studium przestrzeni, wybór obrazów prezentowanych w Muzeum Guggenheima, rekonstruowała enviroment oraz szereg prac, w  zamyśle kuratorki Milady Ślizińskiej miała być „próbą uchwycenia wspólnego mianownika poszukiwań twórczych artysty”.