Artysta przez kilkanaście lat dokumentował proces powolnej śmierci Stoczni Gdańskiej w kontekście destrukcji architektonicznej i technologicznej. Fotografował także ludzi związanych z tym historycznym miejscem. Jego fotografie stały się wielką kroniką znikania z mapy miasta miejsca, w którym powstał Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”, który dał początek zmianom demokratycznym w całym regionie Europy Środkowo-Wschodniej. Stocznia przetrwała ponad 150 lat, ale od 2006 roku liczne historyczne obiekty były wyburzane. Michał Szlaga zaczął fotografować stocznię już w 1999 roku, przez kilka lat mieszkał na jej terenie i obserwował jak budynki i urządzenia stają się niepotrzebne, opuszczone, niszczeją. W wyniku wieloletniej pracy powstało obszerne archiwum fotograficzne. Wiele z tych fotografii zostało zamieszczonych w albumie wydanym w 2013 roku. Wówczas artysta zainicjował w Polsce debatę o stoczni, jej wymiarze architektonicznym, politycznym a przede wszystkim społecznym.

W 2020 roku kilkadziesiąt zdjęć z cyklu „Stocznia - dokument utraty” trafiło do Kolekcji Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski.