Artysta siedział tyłem do publiczności, twarzą zwróconą do narożnika ścian. Zaczął wykonywać improwizowany śpiew, składający się z nieokreślonych dźwięków, jednocześnie przekręcając twarz raz w prawo, raz w lewo. W ten sposób dźwięk miał opisywać przestrzeń. Stopniowo natężenie śpiewu narastało, aż do hałasu.
W drugiej części performer usiadł przy stole, na którym rozsypany był piasek i założył okulary zaklejone papierem. Zaczął przebierać piasek, rozdmuchiwać go i mieszać, w końcu wybrał  dwa ziarna, które pokazał publiczności pocierając palcem o palec. Następnie rzucił je w różnych kierunkach: w stronę narysowanego trójkąta na ścianie i koła na podłodze.
Ostatnia część rozpoczęła się zgaszeniem światła, a Warpechowski wykonał po raz kolejny akcję z "trzymaniem ciemności" w dłoniach, trwającą 10 minut. Powstał odlew gipsowy wnętrza jego dłoni.
Wystąpienie w Koloni składało się z trzech części, choć w tytule zostały uwzględnione dwa performanse, nawiązujące do tych, które artysta wykonywał już wcześniej: "Piasek" w Galerii Krzysztofory (1984) i "10 minut" z 1973, powtarzanego jeszcze kilkakrotnie. Opisywanie przestrzeni za pomocą dźwięku pojawiało się jeszcze później, np. w akcji "Pięć rzeźb" z 1988 roku.